Kayıp Oda Film İncelemesi
Kendimle ilgili daha karanlık anlarımda, bunu kabul edeceğim. yorgunum. Bugünlerde beni memnun etmenin çok şey gerektirdiğini biliyorum. Ne izlesem, okusam, dinlesem, hiç hoşlanmadığım bir ‘daha önce görmüştüm’ tavrını benimsiyor ve bir anda sıkılmaya başlıyorum. Dikkat sürem gün geçtikçe azalıyor ve sık sık hayal kırıklığına uğradığım için şeylere zaman ve enerji harcamaya giderek daha az istekli oluyorum. Bana eğlenceli bir şey göster, bir süreliğine sakinleşeceğim. Yine de bana yeni bir şey göster? P’schw! Elbette bu imkansız mı?
Öyle değil! Arada bir, tamamen farklı bir şey ortaya çıkıyor. The Lost Room , Lionsgate TV’den aklımı başımdan alan altı bölümlük bir mini dizi. Onu tarif etmeye nereden başlayacağımı bile bilmiyorum; sadece onu görmelisin. Güven bana.
Peter Krause ( Six Feet Under’dan Nate ), bir çift tuhaf cinayeti araştırırken kendisini bir motel odası anahtarının isteksizce alıcısı bulan Dedektif Joe Miller’ı oynuyor. The Sunshine Motel’de Oda 10 olarak işaretlenmiş olmasına rağmen, çok geçmeden, hangi kapıyı kullanırsa kullansın, her zaman tanımadığı gizemli bir odaya açıldığını fark eder. Söz konusu odadan çıkınca kapı istediği yere açılacaktır; tek yapması gereken konumunu görselleştirmek.
İlk başta, bunların hepsi eğlencelidir – arkadaşını bir futbol maçına ve Küba’ya puro satın almaya götürür – ama elbette, anahtara sahip olmak son derece tehlikeli hale gelir. Bu kadar güçlü bir nesneyi de isteyen oldukça karanlık karakterler var. Böyle bir serseri, The Weasel ( Hostel 2/Desperate Housewives zavallı Roger Bart tarafından oynanır) Joe’nun kızı Anna’yı kaçırdığında, sorun gerçekten başlar. Bir kurtarma girişimi başarısız olur ve kafa karışıklığı içinde Anna anahtarı kullanarak kayıp odaya kaybolur. Serinin geri kalanı, kahramanımızın kızını bulma ve odanın sırlarını çözme girişimlerini takip ediyor.
https://turkcedublajfullhdizle.com/tale-of-tales/
Bu dikkatinizi çekmiyorsa endişelenmeyin. Açıklamayı okuduğumda benimkini tutmadı. Ama bu konuda bana güven. Bu iyi. Gerçekten iyi.
Tek bir bükülmenin geldiğini gördüğümü sanmıyorum (onlardan da yeterince var!) ve yaratıcılara (daha önce bilinmeyen yazarlar Laura Harkcom, Christopher Leone ve Paul Workman) böyle karmaşık bir yapı tasarladıkları için yeterince övgü alamam. , dikkatli ve tamamen inandırıcı mitos. Garip bir şekilde, kendisini özel güçlere sahip sıradan nesneler etrafında inşa eden bir gösteri için, içinde süper güçlü insanlarla olan her şeyden çok daha çekici (özellikle mevcut şovlardan bahsetmiyorum – ahem).
Bu büyük ölçüde akıllara durgunluk veren senaryolardan kaynaklanıyor, ancak bu, ustaca yönetilmediği ve oynanmadığı anlamına gelmiyor. En son Masters of Horror serisinin sözde ünlü film yapımcıları tarafından yapıldığını ve hala ucuz TV gibi göründüğünü düşünürsek, The Lost Room’un düzgün bir film gibi oynaması etkileyici. Karşılaştığım en ürkütücü sahnelerden biri olarak değerlendiren bir veya iki an var ve özellikle bir tanesi (beşinci bölümün ortasında) tüylerimi diken diken etti. Muhtemelen Twin Peaks ve Ghostwatch’ın bu tarafındaki en korkunç televizyon parçası .
Oyunculuk, Kevin Pollak ve Peter Krause’un özellikle mükemmel olduğu her yönüyle birinci sınıf. Krause, şampiyon sakalının bir telinde Lost’un tüm kadrosundan daha fazla karizmaya sahip ve bu, ciddi şekilde garip durumlara dalmış olsa bile, karakteriyle en başından itibaren etkileşim kurmanıza gerçekten yardımcı oluyor.
Konuyu vermeden ya da sadece bir tür yaltaklanan palyaço gibi konuşmadan bunun erdemlerini gerçekten övmeyi zor buluyorum, bu yüzden kendinize bir iyilik yapın ve DVD’leri alın. Yıllardır bir ekranda hiçbir şey için bu kadar heyecanlanmamıştım. Param olsaydı, ikinci bir serinin faturasını şahsen ben öderdim.
